دی ماه پارسال بود که متاسفانه طی یک اشتباه یا هر دلیل دیگه‌ای، تعدادی از هموطنانمون رو توی هواپیمای اوکراینی از دست دادیم. ما سوختیم، یه عده هم نسوختن. بعد یهو خبر اومد که سپاه زده؛ ما بیشتر سوختیم، ولی اونایی که نسوخته بودن، یه قهقهه زدن و به لاشخوری پرداختن. کسایی که طی دو سه روز هیچ واکنشی نداشتن، یهو یکی از عزیزانشون رو از دست دادن! بگذریم گفتیم و گفتن که نخبه بودن و حیفشون؛ واقعا هم حیفشون!
ولی دیروز، تو همین تهرون خودمون، یه عزیزی رو از دست دادیم! بعضی از ما سوختیم و بعضیامون ککمون هم نگزید؛ اون بی شرفا هم لاشخوری شون رو کردن! آره رفقا، اون هم یه نخبه بود! اومدن و ترورش کردن و رفتن! دی ماه می گفتیم که اینا نخبه بودن، ولی الان نمیگیم نخبه بود! اونا نخبه بودن یا نبودن، به هر دلیلی، درست یا غلط، ول کردن و رفتن! آره رفیق، من و تو و مملکتشون رو ول کردن و رفتن دنبال عشق و حال خودشون! ولی نخبه ای که دیروز از دست دادیم، صدام که اومد تفنگ دست گرفت و صدام رو انداخت بیرون! اومد جلوتر دید که آمریکا معیشت مردم رو گروگان گرفته، رفت و جون کند و برای مردم کار کرد! آخر سر هم به دستاورداش چوب حراج زدن! شاید باروتون نشه، ولی اون هم از خداش بود که تو دستاورداش بتن بریزن و قلبش رو از بدنش بکنن، ولی معیشت مردم درست شه؛ اصلا از همون اول برای معیشت مردم بود که کار می کرد! بگذریم اومد جلوتر و دید کرونا اومده! یادش اومد که آخرین باری که خارجیا بهمون کمک پزشکی کردن، ایدز رو وارد ایران کردن! رفت و جون کند و زحمت کشید تا کیت تست کرونا بسازه؛ ساخت و تحویل داد! بعدش هم بیکار ننشست، رفت دنبال کارهای واکسن ایرانی! کلی ساخت و شکست خورد! اینقدر ساخت تا اینکه اولین واکسن تاریخ ایران رو به مرحله تست انسانی رسوند! الان با خودت میگی که اینجا و اونجا هم این کار رو کردن! آره رفیق، کردن ولی هیچ کدوم تحریم نبودن، هیچ کدوم اینقدر کارشون سخت نبود! تو همه این سال ها هم تطمیع شد، قبول نکرد! تهدید شد، جدی نگرفت! سال سعی کردن ترورش کنن و چند بار هم تروریست ها رو به چشم دید، ولی دلش نلرزید! آره رفیق، اون همه چیزش رو برای ما گداشت وسط میدون، مردم ایران!
دی ماه می گفتیم که وای از دل خانواده شون؛ ولی الان برامون مهم نیست! شاید ایشون خانواده نداره! یا شاید چون خانواده ش چادر میپوشن و نماز میخونن دیگه آدم محسوب نمیشن! شاید چون توی انرژی هسته ای کار میکرده، خانواده ش هم تروریست بودن! شاید چون جاسوس نبود و دست رییسی نیافتاد، دیگه پدر محسوب نمی شد؛ دیگه پسر کسی نبود، دیگه عمو و دایی و فلان و بهمان نبود! شاید چون آدم نکشته بود، دیگه جزء یه گروهی از مردم نبود که براش تشتک بپرونیم و بگیم وای گناه داره!
شاید هم چون آمریکا و اسراییل ترورش کردن، کار درستی کردن! آخه میدونی، عادتمونه! وقتی آمریکا تحریم کرد، گقتیم چیکار کردیم که آمریکا تحریممون کرده؛ انگاری آمریکا حق پدرشه که ما رو تحریم کنه! وقتی فلان شرکت باهامون کار نکرد، گفتیم چکار کردیم که فلانی باهامون کار نمیکنه؛ انگاری حق داره به کارهای ما ایراد بگیره! وقتی فلان خارجی به آزادسازی روابط جنسی ایراد گرفت، گفتیم بیایم آزاد کنیم؛ آخه چون چشماش رنگیه راست گفته، گور پدر خدا! وقتی کشوری که با همه دنیا جنگ کرده و کلا دنبال منافعش اینور و اونور دنیاست به ما میگه "کشور غیرعادی"، ما رفتیم ببینیم کجامون باهاش نمیخونه که درستش کنیم! عادتمون بوده که عید غدیر بگیم که عیدهای عربا به ما چه؛ بعد جشن هالووین و کریسمس بگیریم! عادتمون بوده که محرم به محرم بگیم پولش رو بدید به فقرا، بعد عروسی لاکچری و مهمونی تعیین جنسیت و سفر فلانجا بریم؛ آخه پول ما پول خودمونه، پول بانی هیئت، مال فقرا! وقتی دانشمند خودمون میگه فلان گیاه برای فلان چیز خوبه (منظورم امثال اون بی سواد نیست؛ گفتم که، دانشمند!) میگیم برو بابا امل؛ بعد همون دانشمند میاد عصاره همون گیاه رو تو فلان شرکت دارویی ایرانی میسازه، یه اسم عجق وجق هم میذاره روش و میده بیرون، همه هم به به و چه چه میکنیم!
درباره این سایت